Soms komen dingen totaal onverwachts op je pad. Dat zoiets vervolgens je leven zo kan verrijken is dan ook helemaal niet in te schatten. Zo’n verhaal is helemaal van toepassing bij onze Porsche 911 Targa uit 1976 (voor insiders “Pino”, omdat ie zo mooi blauw is).

Starchiefs bestond nog niet, wel waren er al wat ideeën voor de opstart van een oldtimerbedrijf. Door het sleutelen en reizen met onze Peugeot 203 uit 1956 wisten we al dat het handelen in oldtimers meer dan een hobby zou kunnen gaan worden.

In mei 2018 liepen we eigenlijk heel per ongeluk tegen Pino aan. Een bevriende Porsche reparateur tipte ons over zijn bestaan. De vorige eigenaar had besloten afscheid te nemen van zijn Targa -toen nog bekend onder de naam Ferdinand-. De liefde voor Ferdinand was bij zijn vrouw nooit gegroeid en hij wilde en kon die liefde niet alleen voortzetten. De auto reed slechts 500km per jaar. Dan mag je het zelfs geen hobby meer noemen.

Dirk had zichzelf altijd al een Porsche 911 Targa beloofd. Wanneer het dan het juiste moment is om tot aanschaf over te gaan, weet je eigenlijk nooit. Soms gebeurt het gewoon. We zijn samen -zonder verdere verwachtingen, maar wel nieuwsgierig- afgereisd naar een klein dorpje in de buurt van Utrecht. Ook de bevriende Porsche reparateur was aanwezig om nog wat verdere toelichting bij de auto te geven over de uitgevoerde revisie.

Het was geen liefde op het eerste gezicht. Zelfs daarbij meegewogen dat we niet eens een auto in concoursstaat hadden verwacht. We vonden de blauwe kleur prachtig, maar er waren toch wel hier en daar wat haken en ogen aan de auto. We misten bijvoorbeeld de Fuchswielen en de kenmerkende boog was zwart in plaats van zilverkleurig. Het afneembare dak had aardig wat beschadigingen en de revisie was inmiddels ruim 25 jaar geleden. We besloten evengoed wel een proefrit te maken, we waren er immers toch.

Daar sloeg de vonk over. We zoefden door het kleine dorp en een stukje polderlandschap. Pino gromde vervaarlijk en showde zijn PK’s ongehinderd en met verve. De luchtgekoelde sportomatic voelde fantastisch. Er was geen weg meer terug, Pino was van ons.

De vorige eigenaar was lichtelijk verbaasd toen we op ons besluit terugkwamen, maar was wel in zijn nopjes dat de auto naar echte liefhebbers zou gaan. De APK zou hij nog zelf regelen en 2 weken later werden we de trotse eigenaars van onze Pino.

Inmiddels hebben we met Pino al verschillende reizen gemaakt. We toerden door Frankrijk, Ierland en Italië (uiteraard niet tegelijkertijd). Er is niet één moment geweest dat we niet met een big smile in de auto zaten. Genieten met hoofdletters. We zijn extra blij dat Pino geen concoursauto is. We durven hem nu zonder zorgen overal te parkeren en achter te laten.

April 2022 staat er een grote reis op het programma (mits corona het toelaat). We laten Pino verschepen naar Bangkok en nemen deel aan de Rally of the River Kwai. Deze rally leidt ons door Thailand, Myanmar (mits veilig), Laos, Vietnam en Cambodja.

Pino ligt daarom nu helemaal uit elkaar en wordt van onder tot boven gecheckt en gereviseerd. Bovendien hebben we besloten dat we de Sportomatic-bak inwisselen voor een handgeschakelde bak. We verwachten daarmee nog meer beleving. Al kun je je afvragen of dat nog mogelijk is ????

Het is natuurlijk niet zo dat er geen leven is zonder Pino. Dat zou wel heel ver gaan. Pino is echter wel een prachtige aanvulling -en dus een verrijking- op ons leven en stelt ons nog meer in staat om de avonturen van onze bucketlist te verwezenlijken!